Przeciwpożarowe zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru - cz. 1 budynki mieszkalne

Zastanawialiście się kiedykolwiek, czy w przypadku pożaru straż pożarna będzie miała z czego czerpać wodę do samochodów ratowniczo – gaśniczych,  celem zachowania ciągłości podawania środka gaśniczego?  Czy powyższy aspekt regulowany jest przez przepisy?
    Kwestie związane z przeciwpożarowym zaopatrzeniem w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru (woda do celów gaśniczych dla strażaków) reguluje rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę i dróg pożarowych (Dz.U. Nr 124, poz. 1030). Przedmiotowe rozporządzenie, dość szczegółowo, ale jednocześnie mało zrozumiale dla osób spoza branży pożarniczej, opisuje m.in. grupy obiektów dla których wymagane jest zaopatrzenie w wodę do gaszenia pożaru, wymaganą ilość tej wody w zależności od danych charakterystycznych obiektu, czy też wymagania stawiane sieci wodociągowej przeciwpożarowej. Zgodnie z § 3 ust. 1 wyżej cytowanego rozporządzenia MSWiA obligatoryjne wymagane jest zaopatrzenie w wodę dla:
1) jednostek osadniczych o liczbie mieszkańców przekraczającej 100 osób, niestanowiących zabudowy kolonijnej, a także znajdujących się w ich granicach: budynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych;
2) budynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych, znajdujących się poza granicami jednostek osadniczych wymienionych w pkt 1, o kubaturze brutto przekraczającej 2.500 m3 lub o powierzchni przekraczającej 500 m2, z wyjątkiem stacji paliw płynnych ze zbiornikami o łącznej pojemności do 200 m3 i stacji gazu płynnego;
3) obiektów budowlanych niebędących budynkami, przeznaczonych na potrzeby użyteczności publicznej lub do zamieszkania zbiorowego, w których znajduje się strefa pożarowa o powierzchni przekraczającej 1.000 m2 lub przeznaczona do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób;
4) obiektów budowlane gospodarki rolnej o powierzchni strefy pożarowej przekraczającej 1.000 m2.
    Ktoś kto uważnie czyta,  z pewnością zauważy, że w/w grupie nie znajdują się budynki mieszkalne. Zatem czy mamy do czynienia z niedopatrzeniem ustawodawcy? Nic bardziej mylnego, ponieważ dla obiektów niewymienionych literalnie  w powyższym paragrafie, w tym dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych, zgodnie z  § 3 ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia MSWiA, woda do celów ppoż do zewnętrznego gaszenia pożaru powinna być zapewniana w ramach ilości wody przewidywanych dla jednostek osadniczych.

   Kto odpowiada za realizację tegoż obowiązku?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami to na władzach danej gminy, której jednym z zadań własnych wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, w ramach zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, są sprawy ochrony przeciwpożarowej. W kontekście przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru powinno to być realizowane m.in. poprzez określenie w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Zgodnie z informacją zawartą art. 19 ust. 2 pkt 9 w/w ustawy przedmiotowy regulamin, określający wiążące prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo – kanalizacyjnego, powinien zawierać m. in. warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe.  
Poza tym przy projektowaniu sieci wodociągowej przeciwpożarowej należy uwzględnić m.in. aspekt lokalizacji hydrantów zewnętrznych, tj. umieszczania ich wzdłuż dróg i ulic oraz przy ich skrzyżowaniach przy zachowaniu odległości między hydrantami wynoszącej maksymalnie 150 m.
W kolejnym artykule wskazane zostaną wymagania szczegółowe w zakresie zapewnienia wody do celów ppoż dla budynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego.  Serdecznie zapraszamy do śledzenia strony PPOŻ Ekspert.